Μ΄ακούς;

«Θα τη πολεμήσω τη μοναξιά.»

Μ’ ακούς ;

«Με τα όπλα της Άρτεμης,

με τη σοφία της Αθηνάς,

με το λευκό νυφικό της Οφηλίας.»

«Θα την κυνηγήσω.»

Μ’ ακούς ;

Στα νερά της Στυγός θα τη πνίξω.

Μα είναι άτρωτη η γαμημένη

σ όλα μου τα όπλα.

Σ’ εκείνο το σ αγαπώ

που ακόμα μένει επτασφράγιστο στα χείλη,

στην απουσία

που γίνεται θηλιά

και στις λέξεις

που στοιχειώνουν το χαρτί.

Στην ηχώ από τις κραυγές

στ’ αυτιά,

στις αστραπές μνήμης παλιάς

στα μάτια

και σ’ ένα όνειρο τατουάζ

στη πλάτη…